Wszystko zaczęło się od złożenia charakterystycznego podpisu pod dokumentem dzierżawy lokalizacji i budynków innego, nie używanego browaru, na, uwaga! 9000 lat! To się nazywa myślenie perspektywiczne w biznesie!


Muzeum łatwo odnaleźć - znaki nie pozwolą się zgubić. Charakterystyczne mogą być też dorożki - to chyba ich ulubione miejsce "czekania" na turystów (albo będą stać przed wejściem, albo właśnie skręcać w uliczkę..), niedaleko ma też swój przystanek  hop-on hop-off bus. Po zakupie biletów (kilka kas plus wejście tzw. pierwszeństwa dla osób, które np. zakupiły bilet przez stronę internetową: 10% taniej - przynajmniej w listopadzie 2013) zaczynamy od sklepu z pamiątkami. Niby każdy wie, że takie rzeczy odkłada się na koniec, ale nie sposób nie zatrzymać się koło szklanek z tukanami czy sprawdzić ile rodzajów jest czekolady z Guinnessem...


W międzyczasie następuje tzw. oficjalne powitanie (cyklicznie, co kilkanaście minut) i miła pani z obsługi zwraca naszą uwagę na najważniejsze punkty programu, szczególnie podkreślając część dotyczącą próbowania ;-)  Wszystkie eksponaty mają dokładne opisy w języku angielskim, a kilka innych języków (wtedy: bez polskiego) jest dostępnych w postaci przewodników audio.

Całość muzeum (choć najbardziej pasują mi słowa: atrakcja turystyczna)  podzielona jest na kilka części ulokowanych na piętrach. Na parterze - oprócz buszowania w sklepie z pamiątkami  -  rozpoczynamy poznawanie składników. Wszystkich czterech czyli: jęczmień, chmiel, drożdże i woda. Prezentacja tego ostatniego składnika w formie sadzawki mobilizuje zwiedzających do życzeniowego wrzucenia pieniążka z nadzieją na kolejną wizytę...


Chmiel można powąchać, jęczmień pokazuje nam całą historię rolnictwa poprzez różne maszyny, jak i proste narzędzia wykorzystywane przy żniwach, a drożdże okazują się tak cennym składnikiem, że na wystawie potrzebny był pancerny sejf.  Są prezentacje wideo, obszerne opisy, a gdy schodami udajemy się do multimedialnej galerii Artura, w wejściu wita nas hologram  i zaprasza do podejścia bliżej portretów: one zaczną wtedy opowiadać swoją historię.  Najwięcej kobiet od razu gromadzi się przy portrecie przystojnego kapitana ;-)

Na kolejnym piętrze szczegółowo przedstawiony jest proces warzenia piwa. Zobaczymy jak wygląda on współcześnie i jak wyglądało to kiedyś.



Gotowe piwo trzeba zapakować i przetransportować. Po odwiedzeniu wystawy poświęconej bednarstwu, nabiera się przekonania, że bednarz to zawód prawdziwych twardzieli.


Wiemy już jak Guinness powstaje - czas na "Taste experience"! Podobno prawie zawsze jest kolejka do tej części (ach, te wspaniale oświetlone drzwi!) i podobno prawie każdy upewnia się, czy to tutaj otrzymuje się  "complimentary pint of Guinness", która jest w cenie biletu. Otóż nie i dobrze, ponieważ do nauki prawidłowego picia Guinnessa otrzymujemy miniaturowe szklaneczki.

Zanim jednak będziemy mogli nauczyć się, jak je poprawnie wychylić, dowiemy się jakie zapachy możemy rozróżnić w Guinnessie i jakiego jest on koloru. Kto jest za czarnym? A kto za brązowym? Proszę Państwa, żadne z poprzednich: jest to bardzo ciemny rubinowy. Jeśli chodzi o poprawne picie, to najważniejsze by zapamiętać, że nie sączymy; żadne tam eleganckie, małe łyczki. I postawa zwycięzcy: plecy wyprostowane, głowa uniesiona - prawie jak w trakcie przemowy motywacyjnej ;-)


Rzut oka przez szybę na pracującą cześć browaru i krzątającym się po nim robotników i przechodzimy do mojej ulubionej części związanej z reklamą!


 Kolejny kultowy slogan: ‘My Goodness, My Guinness’, a za nim: "Lovely Day for a Guinness" czy "Guinness Makes You Strong". To praca agencji reklamowej S. H. Benson, która była związana z firmą przez wiele lat. Patrząc na ilość firm, które obsługiwały markę, stwierdzam, że Guinnes był raczej wiernym klientem. Obecnie współpracuje z angielską agencją  Abbott Mead Vickers BBDO i najnowsze kampanie również można obejrzeć w mini-kinie. Ciekawa jest ścianka telewizyjna czyli porównanie jak przez lata zmieniały się kampanie reklamowe i podejście do marketingu:


Na zakończenie zwiedzania tej części można samodzielnie wystąpić w reklamie za pomocą ekspozycji "Gilroy poster":

• 600 g mąki pszennej razowej (użyłam: typ 2000)
• 150 g mąki pszennej (użyłam: typ 550)
• 75 g płatków owsianych 
• 2,5 łyżeczki sody 
• 1 łyżeczka soli 
• 2,5 łyżeczki cukru 
• 40 g masła
• 480 ml mleka (użyłam 3,2 %)
• 200 ml ciemnej melasy = black treacle 
• pół pinty Guinnessa (Draught) - ok 280 ml