To ciasto wzięło się  z potrzeby spożytkowania dużej siatki pełnej dorodnych, ekologicznych – wiejskich buraczków  na coś innego niż  ćwikła z chrzanem  (którą M. nie do końca darzy sympatią) i  moja ulubiona sałatka z marynowanymi burakami i żółtym serem na majonezie (umówmy się: ulubione potrawy pozostają ulubione tylko wtedy, gdy nie je się ich bez przerwy). 

Buraczki i czekolada? Jak mówi znane w naszej rodzinie i wywodzące się z pewnego górskiego kursu  powiedzenie: suma rzeczy jadalnych jest jadalna. A jeśli chodzi o czekoladę, to przecież wszystko jest (jeszcze) lepsze z czekoladą! Ciasto wyszło na tyle dobrze, że przepis był powtarzany już dwukrotnie, a do zdjęć ostały się ostatnie cztery kawałki.  Jest wilgotne, treściowe, przypomina brownie  i długo zachowuje świeżość. Świetnie smakuje z dżemem morelowym, choć w oryginalnym przepisie serwowane jest z gęstą śmietaną. Polecam!

Przepis: Nigel Slater: „A Cook and His Vegetable Patch”

porcja na standardową keksówkę

1. Blaszkę  wyłożyć papierem do pieczenia (można również lekko posmarować masłem), rozgrzać piekarnik do 180 C.

2. Buraczki pokroić na mniejsze części i przetrzeć przez drobne sitko lub zmiksować blenderem na puree. Odlać zbierający się płyn (ale bez przesady).

3. Rozpuścić połamaną na kawałki czekoladę w kąpieli wodnej (miska lub garnek ustawiony na drugim, wypełnionym w 1/3 gotującą się wodą). Nie mieszać. Kiedy czekolada wygląda na już roztopioną, dolać do niej gorące esspreso i zamieszać. Dodać masło, pokrojone na kawałki, zamieszać i pozostawić do roztopienia. 

4. Wymieszać przesianą mąkę, proszek i kakao.

5. Oddzielić żółtka od białek. Białka umieścić w wysokim naczyniu, a żółtka wymieszać. 

6. Zestawić z ognia naczynie z masą maślano-czekoladową z ognia, dokładnie ją wymieszać i odstawić na kilka minut. Następnie dodać żółtka, wymieszać, a następnie połączyć całość z buraczkami.

7. Ubić pianę z białek na sztywno, dodać cukier i ubić do uzyskania gładkiej, lśniącej masy.

8. Do masy czekoladowej dodać połowę piany z białek, wymieszać, następnie dodać mąkę, wymieszać. Na koniec ostrożnie domieszać pozostałą pianę z białek. 

9. Przełożyć całość do przygotowanej blaszki i wstawić do piekarnika, obniżając od razu temperaturę do 160 C. Piec przez 40 minut. Na brzegach ciasto powinno być sprężyste, ale jego środek - dolna część ciasta - nadal odrobinę "chwiejne" (jak pisze Nigel: still wobble a little). 

10. Pozostawić do ostygnięcia w blaszce ustawionej na kratce.

Do podania: Nigel Slater sugeruje crème fraîche, posypane ziarenkami maku, ale równie dobrze sprawdził się u nas dżem morelowy i konfitury z wiśni.