Pewną tradycją stało się dla mnie pieczenie tradycyjnych ciast różnych kuchni świata na Święto Objawienia Pańskiego - Trzech Króli. W tradycji chrześcijańskiej powagę tego dnia podkreślano - i dalej w wielu krajach podkreśla się - również odpowiednim jedzeniem. W ubiegłym roku świętowaliśmy z latynoskim, drożdżowym Rosca de reyes, dwa lata temu z bardzo popularnym francuskim i z ciasta francuskiego Galette des rois. W tym roku do porannej kawy jest Ciasto Dwunaste - Twelfth Cake  prosto z XIX-wiecznej kuchni angielskiej.

Podobno pieczono je już w średniowieczu, ale pierwszy utrwalony drukiem przepis pochodzi z 1803 roku. W podanych składnikach jest aż 2 kilogramy rodzynek; a na jednej z rycin w google można je zobaczyć niesione przez dwóch mężczyzn - to tylko świadczy to tym jak wielki był to wypiek.

Ciasto było też bogato dekorowane lukrem, zwieńczone koroną lub dwoma. Podobnie jak w innych przywołanych tu ciastach na Trzech Króli, do środka zwyczajowo wkładano małe przedmioty, najczęściej ziarnka grochu i fasoli, oznaczające króla i królową dnia.

Twelfth Cake przypomina lub nawet jest trochę keksem. Jest bardzo aromatyczne, o maślanym posmaku, pełne bakalii i słodkiego lukru, przyjemnie wilgotne (pewnie przez namoczone wcześniej rodzynki). Można jeść od razu lub przechowywać nawet przez dwa tygodnie.

Przepis na podstawie bloga "Eat locally blog globally", który z kolei oparł go na książce The Cook’s Oracle - William Kitchiner, 1820. Zmniejszyłam ilość cukru i rodzynek oraz obtoczyłam wszystkie bakalie delikatnie w mące, by nie opadły w cieście za bardzo.

Twelfth Cake

Składniki (wszystkie w temperaturze pokojowej):

Jeśli nie zamierzacie ciasta lukrować (nie jestem fanką lukru, ale akurat tutaj pasuje), należy  po wystudzeniu nie ściągać z niego papieru do pieczenia i dodatkowo owinąć szczelnie w folię - tak zapakowane, przełożyć do puszki. Zapobiegnie to jego wysychaniu, które jest trochę hamowane przez lukier.

Julietta, zwana Żuzu, poleca Ciasto Dwunaste z pewnością ;-) z zainteresowaniem trwała w tej pozie przez dobrych kilkanaście minut związanych ze zdobieniem ciasta i robieniem zdjęć. Na stół wie, że nie może wychodzić, bo inaczej na pewno nie omieszkałaby sprawdzić zawartości patery.