Mieliśmy w Brukseli szczęście: podczas przedłużonego weekendu trafialiśmy tylko i wyłącznie  na dobre jedzenie - czy to chodziło o szybki obiad, czy o przekąski do piwa. A wszystko (z małymi wyjątkami typu mój ukochany, turecki ajran) z lokalnej, belgijskiej kuchni! Nigdzie nie trafiliśmy przypadkiem - to zasługa nieocenionych znajomych! Najlepsze trzy miejsca z tych poleceń znajdziecie poniżej ;-)

    Noordzee - Mer du Nord

Dzięki Agacie trafiliśmy do Noordzee - Mer du Nord czyli do bardzo popularnego baru rybnego w centrum, na placu Św. Katarzyny. Bounsem był fakt, że załapaliśmy się na doroczne święto matjasa czyli młodego śledzia, podczas którego cały plac zamienił się w wielki festyn z orkiestrą i tłumem ucztujących. Knajpa serwowała tego dnia swoje sprawdzone hity.

Święto Młodego Śledzia na Placu Św. Katarzyny

I tutaj mała dygresja tudzież niezbyt miła ciekawostka: matjas to śledź odłowiony przed pierwszym tarłem, mający około roku. Holendrzy nazywają go ‘maagden haring’,  czyli śledź dziewiczy. Szacuje się, że tylko około 3% połowów śledzia to matjasy. Niestety większość tej ryby dostępna w sklepach to śledzie a'la matjas - z pewnością starsze od wspomnianego "prawiczka" - sprawdźcie przy następnych zakupach! 

Cieszy fakt, że zamiast plastiku królowała raczej drewniana zastawa.

Namiary:   Noordzee - Mer du Nord
                  Sint-Katelijnestraat 45, 1000 Bruksela lub Handschoenmarkt 17-19-21, 2000 Antwerpia
                  fish bar otwarty:  wt - sb: 11:00 - 18:00, ndz: 11:00 -20:00

*Festiwal Matjasa odbywa się co roku na początku maja - śśśledźcie ich stronę!

Le Bistro - Porte de Hal

Porte de Hal widziane z restauracyjnego ogródka

A tu znajdująca się na rogu knajpka o tej samej nazwie, co zabytek i jej mały ogródek

 
Le Bistro to dość popularna knajpa w świetnej lokalizacji – trochę w bok od centrum, na wprost Porte de Hal czyli pochodzącej z 1381 roku bramy miejskiej. Ufortyfikowana, kiedyś broniła dostępu do miasta w drugim obwodzie murów Brukseli. Obecnie można ją zwiedzać, bo mieści muzeum poświęcone czasom średniowiecza.

Bistro Porte de Hal składa się z dwóch sali: dolnej, parterowej i otwartej piętrowej, która znajduje się na antresoli. Wczesnym popołudniem raczej nie będzie problemu z miejscem, ale już wieczorem można się ich spodziewać - można wcześniej dla pewności zarezerwować stolik.

Najpopularniejszym daniem, dla którego ściągają tutaj nie tylko turyści, są małże przyrządzane na trzy sposoby: naturalny, w białym winie lub z czosnkiem. Za około 20 euro dostajemy porcję 1kg z frytkami, co spokojnie wystarcza na dwie osoby.  Do tego jeszcze piwo (spokojnie, kelner na pewno poleci coś pasującego do owoców morza) podane w odpowiedniej szklance (Belgio, kochamy Twoje szkło do piwa!) i można cieszyć się zabawą w wydłubywanie mięska z muszelek :-)  Wbrew pozorom, można się najeść :-)

Jak ktoś nie za bardzo rozumie się z mulami, to polecam spróbowania czegoś z tradycyjnej kuchni belgijskiej: gulasz z królika na piwie kriek (fermentowane z udziałem wiśni), pieczona golonka z sosem musztardowym lub pulpety w sosie pomidorowym, wszystko z hojną porcją belgijskich frytek.

Podobnie jak w Noordzee duszą tego miejsca byli kelnerzy, chyba nigdy nie tracący dobrego humoru. W czasie pierwszej naszej wizyty Bistro było pełne, a obsługa sprawna. Za drugim razem przyszliśmy jeszcze przed wieczornym oblężeniem lokalu. Kelnerzy mieli więcej czasu na każdy stolik, co sprowadziło się do tego, że chyba każdy z nich zapytał nas, czy dania nam smakują.

Gratisowy sposób na dobre trawienie ;-)

A gdy oddałam swoje danie nieskończone, z całą uprzejmością przeprowadzono dociekanie, dlaczego wszystkiego nie zjadłam (no za duże te pulpety robią, nic nie poradzę, że M. pokonany przez gulasz z królika nie chciał po mnie dojeść...), a potem przyniesiono nam gratisową miętową herbatę ze słowami, że po tym na pewno trawienie będzie lepsze. A, i mięta oczywiście taka świeża, ale jakby ktoś chciał to na talerzyku była też saszetka miętowej herbaty. Jak ich nie kochać? 

3. Na wieczór przy piwie 

Jeśli chodzi o piwa, to królują lambiki, belgijskie piwa fermentacji spontanicznej (za pomocą szczepów dzikich drożdży). Warto spróbować wspomnianego Gueuze -  powstaje przez zmieszanie kilku roczników lambica, a następnie ponownie fermentuje w butelkach typu szampańskiego. Jest kwaśne. Nie, na pewno nie tak kwaśne, jak sobie właśnie wyobrażacie. BARDZIEJ kwaśne :-) 

Niektóre rodzaje lambików tworzone są poprzez mieszanie piwa z owocami, bądź sokiem owocowym. Kriek powstaje po dodaniu do świeżego piwa małych, cierpkich wiśni. Produkowane są też lambiki malinowe (framboise), jabłkowe (pomme) i wiele innych. Widać tu ogromny kontrast w stosunku do innej piwowarskiej potęgi - Niemiec, gdzie obowiązywało prawo czystości (niem. Reinheitsgebot). Wg tegoż prawa, piwo można było warzyć jedynie ze słodu, chmielu i wody. Znajomi Niemcy często wspominali, że Belgowie do swego piwa wrzucają wszystko co popadnie.

Namiary:  Moeder Lambic Original
                 Rue de Savoie 68, 1060 Saint-Gilles, Brussels
                 otwarte pon - pt: 16:00 - 2:00, sb - ndz: 10.30 - 24:00